با احتیاط بخوانید...  سر سری نخوانید... سطح وبلاگم لغزنده است. بس که سطر به سطر باریدم و نوشتم . نوشته ها را به خودت نگیر ... نوشته های من مخاطب خاص دارند. مخاطبی که نه من مال او هستم و نه او مال من... اما، قلب و دلم مال اوست، گرچه خوب می دانم... ما برای هم نیستیم

اما از اینکه او را در دل دارم خوشحالم و برایش می نویسم تا نفس باقیست... گرچه او محبت  های بی کران مرا قبول ندارد و مهری در دلش نیست، اما می نویسم به امید روزی که بخواند... می نویسم حتی اگر غرورش را بیشتر از من دوست داشته باشد.

بنابراین ...

آهسته بخوان که تکه های شکسته ی قلبم به پایتان نرود...